تاثیررژیم غذایی در تسریع بهبود بیماران دچار سوختگی و جراحت
رژیـم غــذایی در سوختگی‌ها
در بیماران سوختگی میزان متابولیسم بدن افزایش‌یافته و گاهی تا دو برابر نیاز به انرژی در فرد افزایش می‌یابد، همچنین نیاز به پروتئین در سوختگی‌های متوسط و شدید حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد کل انرژی دریافتی است.دلیل افزایش نیاز به مصرف منابع پروتئینی در این بیماران، به علت از دست دهی پروتئین از طریق ادرار، زخم‌ها و همچنین افزایش استفاده از پروتئین‌های بدن برای بهبود و ترمیم زخم‌ها است و نیاز به جبران از طریق حمایت تغذیه‌ای به‌موقع و مناسب دارد که با یک رژیم غذایی پرکالری و پر پروتئین به همراه مکملهای پروتئینی می‌توان نیازشان را تأمین کرد.
مکملهای پروتئینی حاوی اسیدهای آمینه ضروری نقش حیاتی در بهبود جراحت دارند مانند اسید آمینه گلوتامین که نقش مهمی درترمیم زخم، کمک به حفظ انسجام روده کوچک، حفظ عملکرد ایمنی مرتبط با روده و کاهش نفوذپذیری بعد از جراحت دارند.
آرژنین اسید آمینه‌ای دیگر است که با کاهش عوارض زخم و کاهش اقامت بیماران در بیمارستان در ارتباط است. در سوختگی‌های متوسط و شدید، افت پروتئین در بدن می‌تواند منجر به کاهش سایر مواد مغذی مانند کلسیم، روی، آهن و...شود و سایر عوارض بیماری را افزایش دهد.
ویتامین C یک ویتامین محلول در آب است که در سنتز کلاژن و عملکرد سیستم ایمنی دخیل است. کلاژن پروتئین عمده‌ی بافت فیبری پوشش همبند و پوست است. در زمان سوختگی میزان نیاز افراد به ویتامین C افزایش می‌یابد به طوری که در اطفال زیر 3 سال با سوختگی 10 درصد، روزانه به 500 میلی‌گرم ویتامین C به صورت 250 میلی‌گرم دو بار در روز نیاز است. ولی بزرگسالان و اطفال بالای 3 سال با سوختگی بالاتر از 20 درصد به میزان 1000 میلی‌گرم ویتامین C در روز یعنی 500 میلی‌گرم ویتامین C دو بار در روز نیاز دارند.
اگر ویتامین ث در کنار زینک مصرف شود، می‌تواند تاثیر چشمگیری در بهبود روند درمان زخم‌های ناشی از سوختگی داشته باشد.
کربوهیدرات‌ها منبع اصلی انرژی در رژیم‌های غذایی هستند. گلوکز، سوخت متابولیکی اصلی در تمام اجزاء سلولی، بهبود دهنده‌ی زخم محسوب می‌شود و بهترین منبع انرژی غیر پروتئینی در بیماران آسیب‌های حرارتی است. در حقیقت کربوهیدرات‌ها برای صرفه‌جویی در پروتئین‌ها عالی هستند. بافت‌های معینی مثل بافت‌های سوخته، بافت عصبی و عناصر خونی به طور اجتناب ناپذیری گلوکز مصرف می‌کنند. توجه داشته باشید که تغذیه‌ی بیش از حد و قندخون بالا می‌تواند اثر منفی بر درمان سوختگی بگذارد.
افزایش قندخون می‌تواند باعث اختلال در جریان خون به سمت زخم شده و بنابراین باعث کاهش اکسیژن و ریز‌مغذی‌های کافی و لازم برای التیام زخم بشود. علاوه بر این کاهش ایمنی حاصل از افزایش قندخون با بهبود ضعیف زخم‌های سوختگی همراه است. کموتالیکس و فاگوسیتوز پروسه‌های ضروری برای التیام زخم‌هاست که هر دوی این پروسه‌ها در قندخون بالا به هم می‌ریزند. در نتیجه نگه داشتن قندخون در حد نرمال برای دستیابی به مناسب‌ترین شرایط برای بهبود سوختگی‌ها ضروریست. بنابراین تامین احتیاجات انرژی بیماران سوخته باید به وسیله پروتئین‌ها و لیپیدها نیز علاوه بر کربوهیدرات‌ها همراه باشد.